از علوم تجربى شرط شود تا بتوانند نواقص لوايح پيشنهادى دولت را كه نوعا از طرف كارشناسان دولتى به مجلسين ارايه مى‌شود، برطرف نمايند.

چهارما: ميليونها جوان كه به مصالح ملى و كشورى بهتر از افراد پير فرسوده آگاهى دارند به بهانه اينكه 18 ساله نشده، از رأى دادن در سرنوشت خود محروم هستند و آراى ديگران بر آنان تحميل مى‌شود. اين ديكتاتورى است نه دموكراسى، بلكه اطفال، مجانين و امثالهم، هم بايد توسط اولياى قهرى و در فرض فقدان آنان از طرف سرپرستان انتصابى خود حق رأى‌دهى را داشته باشند. وگرنه مفهوم اكثريت صدق نمى‌كند.

پنجما: يكى از دانشمندان غربى در اعتراض بر دموكراسى مى‌گويد:

مثلا گفته مى‌شود دموكراسى در سه مفهوم متفاوت (حكومت اكثريت)، (حكومت قانون) و (تعدد گروه‌هاى قدرت) به كار رفته است. به عقيده برخى «ميان اين سه برداشت تعارضاتى وجود دارد كه موجب ابهام در معانى دموكراسى شده و همين ابهام زمينه تعابير گوناگون از دموكراسى در قرن بيستم را فرأهم آورده است.

دموكراسى خيالى كه مجرد فرضيه ذهنى است و واقعيت خارجى ندارد، ولى غربيها در ترويج آن با گوش‌هاى كر و زبان‌هاى دراز و واهمه پر از مغالطه مشغولند!!