ولى در سوره سبا آيه 34 چنين ارشاد شده است: «قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ» بگو كى شما را از آسمان‌ها و زمين روزى مى‌دهد؟ بگو خدا. ظاهر آن حصر رازقيت در حق خداوند است كه قهراً به اعتبار خلق مواد روزى مى‌باشد. و سوره هود آيه 4 مى‌فرمايد: «وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها» هيچ جنبنده‌اى نيست مگر اينكه روزى او بر خداوند است، و آيات قرآنى در مورد رزق بسيار زياد است و مذاق متشرعه نيز از اطلاق رازق بر غير خدا تنفر دارد و مقتضاى احتياط اين است كه وصف رازق و رزاق را جز بر ذات بارى تعالى اطلاق نكنيم.