فرياد از آن خرس كهنسال شكم‌خوار

امروز گرفتار غم و محنت و رنجيم‌

داد و فره، باخته اندر شش و پنجيم‌

با ناله و افسوس در اين دير سپنجيم‌

چون زلف عروسان همه در چين و شكنجيم‌

هم سوخته كاشانه و هم باخته گنجيم‌

مائيم كه در سوگ و طرب قافيه سنجيم‌

جغديم بويرانه هزاريم بگلزار

اى مقصد ايجاد سر از خاك بدر كن‌

زين پاك زمين مردم ناپاك بدر كن‌

از مزرع دين اين خس و خاشاك بدر كن‌

از كشور جم لشكر ضحاك بدر كن‌

از مغز خرد نشه ترياك بدر كن‌

اين جوق شغالان را از تاك بدر كن‌

وز گله اغنام براى گرگ ستمگار

افسوس كه اين مزرعه را آب گرفته‌

دهقان مصيبت‌زده را خواب گرفته‌

خون دل ما رنگ مى ناب گرفته‌

وز سوزش تب پيكرمان تاب گرفته‌

رخسار هنرگونه مهتاب گرفته‌

چشمان خرد پرده ز خوناب گرفته‌

ثروت شده بيمايه و صحت شده بيمار

اى والى مطلق كه تو سالار قضائى‌

وى حافظ بر حق تو درين خانه خدائى‌

تو حافظ ارضى و نگهدار سمائى‌