سياه ما بنظر ميرسد.

4- دولتهاى حاكم بر جهان اسلام پس از اشتراك آنان در تسليم بودن بقدرتهاى بيگانه اختلافات فاحشى بين خود دارند كه نيروهاى مادى خود را در تخاصمات احمقانه بهدر ميدهند.

5- منابع اقتصادى ما در غارت و تاراج خارجيان است، همه كشورهاى اسلامى در دام استثمار ديگران گرفتارند و ما از خودكفائى نسبى اقتصادى فرسنگها بدوريم.

6- تديّن ما در تعصبات خشك مذهبى جلوه ميكند و همين، كه نتيجه آن استمرار عداوتها و خون‌ريزيهاى مذهبى و تضعيف اسلام است.

7- اگر جمعى اسلام را بنام كاپيتاليزم و ماركسيزم توهين ميكنند، پاره‌اى اسلام را بنام اسلام تضعيف ميكنند.

اكثر متدينين ما اسلام را بعنوان عقيده و عبادت تلقى ميكنند و بس و از درك آن بر علاوه عقيده و عبادت بعنوان يك نظام اداره‌كننده انسانها در همه ابعاد سياسى و اجتماعى و اقتصادى و غيره عاجزند، گو اينكه درين اواخر خصوصا پس از انقلاب اسلامى كشور ما و انقلاب اسلامى ايران تحولى درين زمينه در حال جهش و يا گسترش است كه آينده‌اش بخير باد.

9- كشورهاى اسلامى بجاى اينكه بسوى ادغام و اندراج پيش بروند بسوى تجزيه گرايش پيدا كرده‌اند و خاصيت سلول را به خود گرفته‌اند.

10- كانفرانس نامنهاد اسلامى كه زمامداران و يا وزيران خارجه دولتهاى حاكم بر كشورهاى اسلامى در آن اجتماع مى‌كنند از ديدگاه اسلام جز ملعبه سياسى شيطانى چيزى بيش نيست و هيچ نفعى بجهان اسلام و زندگانى مسلمانها رسانيده نمى‌تواند و حتى خود اشتراك‌كنندگان فاسد آن هم از چندان دلخوش نيستند.

11- ما امروز يك جامعه خوب و مترقى مصرفى هستيم كه با سخاوت تمام‌