خونابه) را و اين سزاى موافق (عمل‌شان) است اينان اميد (و خوفى) از حساب نداشتند و آيات ما را تكذيب مى‌كردند و همه‌چيز (از اعمال آنان را) در نوشتن شمرده بوديم پس بچشيد (حميم غسّاق را) و هرگز براى‌تان زياد نكنيم مگر عذاب را.

يكى از نامهاى روز قيامت فصل است كه خداوند بفرمان حكيمانه خود بين خوبان و بدان جدائى مى‌افكند، عواملى كه در دنيا منجر به تكتل و تجمع مى‌شوند مانند نسب، زوجيّت، شراكت در كار و سرمايه، و هم منزلى و همسايگى هم‌وطنى و هم‌كشورى و هم‌حزبى و آشنايى و دوستى و غيره روز قيامت از بين مى‌رود (فلا انساب بينهم) و معيار دسته‌بندى جديدى بين انسانها بر اساس عقايد و اخلاق و اعمال شكل مى‌گيرد. بلى قيامت حساب و جزا است.

حقيقت بوقى (صور) كه قرآن از آن خبر مى‌دهد براى ما روشن نيست بوق و بوق زدن عصر ما- مانند اعلان خطر يا اعلان رفع خطر در روزهاى جنگ و يا اعلان افطار و سحر در ماه رمضان در پاره‌اى از كشورهاى اسلامى- با بوق و بوق زدنهاى يك قرن پيش فرق فاحشى پيدا كرده است و ممكن كه بوق قيامت دهها مرتبه پيچيده‌تر و لطيف‌تر و فنى‌تر باشد.

بهرحال نفخ صور در سوره‌هاى كهف آيه (99) و مؤمنون (آيه 101) و يس (آيه 51) و زمر (آيه 68) و ق (آيه 20) و الحاقه (آيه 13) و انعام (آيه 73) و طه (103) و نمل (آيه 87) و سوره فوق (عم) ذكر شده است.

در قيامت دو نفخ صور صورت مى‌گيرد.

1- نفخى كه آسمانيها و زمينيها جز كسانى كه خداوند آنها را استثنا كرده است دچار فزع و صعق (كه جمعى از مفسرين آنرا به موت تفسير كرده‌اند) مى‌شوند.

2- نفخى كه مردم زنده و جمع شده و مى‌ايستند و نگاه مى‌كنند (به سوره زمر مراجعه شود) خواجه عبد اللّه انصارى در تفسيرش (كشف الاسرار) به‌