زندگانى كيفيت زندگى مى‌باشد و در كيفيت زندگى، انسان‌ها باهم معرفت پيدا مى‌كند، انس پيدا مى‌كند و در يك كلام انسانيت از حيوانيت جدا مى‌شود. معمولًا شما كتاب‌هايى را كه در مورد پيامبران و يا أئمه معصومين عليهم السلام، نوشته شده است ديده‌ايد، در هيچ كتابى نوشته نشده كه زندگى پيغمبراكرم (ص)؛ بلكه مى نويسند، زندگانى پيغمبر، زندگانى أئمه" چرا؟ براى اين‌كه زندگى پيغمبر و أئمه، مثل زندگى ساير انسان‌ها مى‌باشد؛ قران مجيد خطاب به پيغمبراسلام (ص) مى‌فرمايد: «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ»[1] بگو ما نيز مثل شما انسان هستيم! زندگى پيغمبران مثل زندگى ساير مردم است، فرق نمى‌كند، آن‌چه‌كه براى انسان مهم است كيفيت زندگى است و ما بايد به زندگانى خود بيشتر توجه داشته باشيم.

اولويت زير بناى انقلاب اسلامى‌

در شرايط كنونى زيربناى پيروزى انقلاب اسلامى، براى ما از همه چيز بيشتر اولويت دارد و بايد به فكر آن باشيم، زيربناى پيروزى انقلاب اسلامى در واقع يكى از زيربناهاى زندگانى ما است؛ لذا ما نمى‌توانيم زيربناى زندگانى خود را طبق ميل خود انتخاب كنيم، براى اين‌كه ما مسلمان هستيم و زيربناى زندگانى را قرآن مجيد براى‌ما مى‌آموزد، قرآن كريم مى‌فرمايد: «إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ وَ إِذا أَرادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوْءاً فَلا مَرَدَّ لَهُ» اين آيه مباركه يكى از آيات عجيب قرآن است، هرچند در مورد اين آيه فكر كنيم مى‌بينيم كه مطلب خيلى بزرگ‌تر از آن است كه فكر انسان آن را درك كند. آن‌چه را كه انسان مى‌تواند از آيه مباركه بفهمد اين است كه خداوند حال هيچ قوم و ملتى راتغيير نمى‌دهد، مگر اين‌كه خود آن‌قوم نفس خود را تغيير بدهند. از آيه مباركه، چنين دانسته مى‌شود كه زيربناى پيروزى انقلاب اسلامى‌ما يا اساساً زيربناى زندگانى‌ما، در وجود خود

[1] - كهف/ آيه 110