«ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ»

مى‌فرمايد: بعد از اين‌كه به زنجير پيچيديد، اورا به آتش بياندازيد. يعنى ابتدا انسان مجرم را با زنجير مى‌پيچند، سپس او را در داخل آتش جهنم مى‌اندازند.

«ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ»

بعد او را به زنجيرى بكشيد كه طول آن هفتاد ذراع [تقريبا 35 متر] است. يعنى ابتدا مجرم را به زنجير مى‌پيچند و بعد به آتش مى‌اندازند و سپس اورا در يك زنجيرى مى‌بندند كه طول آن هفتاد ذراع است.

«إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ»

براى اين‌كه او به خداى بزرگ ايمان نياورد. آيات قرآن عجيب است و به آن‌چه كه اشاره مى‌كند نه‌تنها مربوط به زمان خاص نيست؛ بلكه تا روز قيامت مربوط است. در طول تاريخ اين مشكل وجود داشته است و امروز نيز چنين است. بعضى‌ها هستند كه مى‌گويند: خدا وجود ندارد؛ اما به آن‌ها اگر گفته شود جهان را چه‌كسى خلق كرده است؟ مى‌گويند: از باب تصادف به وجود آمده است. آنان با اين‌كه مى‌دانند چيزى به‌صورت تصادف وجود پيدا نمى‌كند، بازهم لجبازى مى‌كنند و جهانى با اين عظمت و بزرگى را مى‌گويند از باب تصادف به‌وجود آمده است؛ يعنى وجود خدا را نفى مى‌كنند و به او ايمان نمى‌آورند. اين‌دسته نه تنها از عقل خود استفاده نمى‌كنند؛ بلكه عقل خود را از دست داده‌اند و براى اين‌كه چند روزى به لذت‌هاى حيوانى خود دست يابند وجود خدا را انكار مى‌كنند.

«إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ»

و به خداى واحد قهار ايمان نيآورد، حرف انبياء را قبول نكرد و به موعظه علماء گوش نداد. صدها كتاب در مورد قيامت نوشته شد، همه را تكذيب كرد و