عمر چندان سودى براى انسان ندارد و هم‌چنين پشيمانى در قيامت كارى بيهوده است.

عذاب گنهكاران‌

«خُذُوهُ فَغُلُّوهُ»

بعد به ملائكه امر مى‌شود، بگيريد او را با زنجير بپيچيد.

عرض كردم آن‌چه كه در قيامت واقع مى‌شود نتايج اعمالى است كه انسان در دنيا آن را انجام داده است. اگر انسان در دنيا خود را به زنجير هوس‌هاى حيوانى بسته كند، در آخرت بايد به زنجير آتشين بسته شود. اگرانسان بتواند در دنيا خود را از قيد و بند هوس‌هاى نفسانى و شهوت‌هاى حيوانى برهاند و به اخلاق انسانى ملتزم گردد، نتيجه همان است كه در تفسير آيات قبل براى شما توضيح دادم. انسان صالح در قيامت خوش‌حال است و صدا مى‌زند كه بگيريد نامه عمل مرا بخوانيد. از شوق اين‌كه در بهشت مخلد مى‌شود خوش‌حال است. امّا انسان گنهكار در حالت بسيار بد قرار دارد. «خُذُوهُ فَغُلُّوهُ» به فرشته عذاب امر مى‌شود كه بگيريد او را به زنجير بسته كنيد. چه فرشته‌هاى بى‌رحم كه يك ذره عاطفه ندارند. «عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ‌»[1] فرشته‌هاى سخت‌گير كه يك ذره از فرمان خدا عدول نمى‌كنند. هرچه به آن‌ها دستور دهد همان را انجام مى‌دهند.

[1] - تحريم/ آيه 6