گفتار بدون دليل‌

نكته اول: اين را خدمت شما عرض كردم كه در سخنرانى و موعظه خود چيزهاى را بيان كنيد كه خود نيز به آن عمل مى‌كنيد.

نكته دوم: اين جمله را نيز گفتم كه در سخنرانى‌هاى خود قصد قربت داشته باشيد و هيچ‌گاه در فكر شهرت طلبى و خودنمايى نباشيد.

نكته سوم: در سخنرانى‌هاى خود احتياط كنيد تا از شكم خود چيزى براى مردم نگوييد؛ زيرا براى هريك شما دو فرشته موظف‌اند و هر چيزى را كه مى‌گوييد آن‌ها مى‌نويسند؛ يك وقت فكر نكنيد هر چيزى را كه بگوييد مردم به شما اعتماد دارند و فورًا قبول مى‌كنند. وقتى مردم قبول كنند كار ما درست است و ديگر هيچ حسابى به‌دنبال آن نيست. نه اشتباه نكنيد، هر چند شما درس بخوانيد و علم پيدا كنيد؛ شيطان از شما بيشتر علم دارد و هميشه در كمين شما است. شيطان از هر فرصتى استفاده مى‌كند تا شما را بر زمين بكوبد. بايد خيلى موظب خود باشيد كه شيطان شما را بر زمين نزند؛ همان چيزهاى را كه از قرآن و حديث مى‌دانيد براى مردم بگوييد، نه كم كنيد و نه زياد. اگر كم و زياد نموديد در دام شيطان گرفتار مى‌شويد. حتى روايت‌هاى ضعيف‌السند را كه مى‌خوانيد بايد بگوييد كه نقل شده است: براى اين‌كه شما مسئول نباشيد، بگوييد اين روايت در فلان كتاب نقل شده است. رعايت اين موضوع براى شما ضرورى است. اگر بگوييد نقل شده است، حرف شما درست است؛ زيرا شما نمى‌دانيد كه اين حديث صحيح است و يا صحيح نيست. لذا وقتى نقل قول مى‌كنيد، براى شما اشكال ندارد. بعضى‌ها بدون تحقيق وقتى روى منبر بلند مى‌شوند، با جرئت مى‌گويند: رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم چنين فرمودند. امام صاق عليه السلام چنين فرمودند. اين‌عده طورى صحبت مى‌كنند كه گويا خودشان نزد پيغمبراكرم صلى الله عليه وآله وسلم و يا امام صادق عليه السلام بوده‌اند و از گوش خود حرف آن بزرگواران را