خداوند جل جلاله قسم مى‌خورد كه انسان در زيان است. چرا در زيان است؟ براى اين‌كه انسان از وقت خود درست استفاده نكرده است. عمر شريف آقا به چهل سال رسيده؛ ولى مى‌گويد: من هنوز جوانم، وقتى زياد دارم، هنوز توبه كردن براى من زود است. چنين انسان‌ها بايد به‌حال خود گريه كنند؛ زيرا از روزى كه جوان و يا مميّز شدند، تا چهل سالگى، هيچ احساس مسئوليت نكرده‌اند؛ در حالى‌كه انسان از همان وقتى‌كه خوب و بد را مى‌فهمد بايد مسئوليت پذير باشد. اين چه حرف‌هاى مزخرف است كه مى‌گويند: عمر ما هنوز زياد مانده و توبه‌ى ما هنوز زود است! بدبختى انسان در همين‌جاست كه: پايان عمر خود را همانند قيامت دور مى‌بينند. وقتى مرگ براى آن‌ها فرا رسد، از ملك الموت مهلت مى‌طلبند، چون‌كه مى‌فهمند، به چه سرنوشتى گرفتار شده‌اند! امّا اين پشيمانى هيچ سودى براى آن‌ها ندارد.

آن‌هاى‌كه كه امروز در مدارس دينى درس مى‌خوانند، بايد چنان درس بخوانند كه در سن بيست و يا بيست و پنج سالگى مجتهد شوند. هم‌چنين آنانى‌كه كه در مكاتب دولتى مشغول تحصيل‌اند. محصلين دانشگاه نيز بايد در سنين مذكور به مرحله‌ى دوكتورا برسند. اين مهم نيست كه شما چهارسال در دانشگاه درس بخوانيد و يك مدرك كاغذى فاقد هرگونه ارزش به‌دست آوريد؛ مهم اين است كه بايد شب و روز تلاش كنيد و زحمت بكشيد، تا چيزى را ياد بگيريد. در رشته‌هاى مختلف با جدّيت تمام مطالعه داشته باشيد، تا متخصّص شويد. نيت شما بايد اين باشد كه بتوانيد براى كشور عقب مانده‌و بلا كشيده‌ى خود خدمت نماييد.

وضعيت درسى دانشگاه‌هاى ما بسيارضعيف است. اگر وضعيت دانشگاه‌هاى كشور به همين صورت پيش برود، اين كشور براى هميشه عقب خواهد ماند. در