همه بايد تلاش كنند تا زندگانى براى‌شان معنى مفهوم پيدا كند. كسى كه كار و فعاليت ندارد بهترين سرمايه خود را از دست مى‌دهد؛ مگر سرمايه بالاتر از عمر براى انسان وجود دارد؟ شخص تنبل نه تنها سرمايه خود را از دست مى‌دهد، بلكه در قبال آن سرمايه عظيم، مسئوليت سنگينى را نيز متحمل مى‌شود. زندگانى انسان در كره‌ى زمين بدون حساب نيست و در قيامت از آن سؤال مى‌شود. فلهذا انسان در مصرف عمر خود بايد دقت نمايد تا بيهوده مصرف نشود.

قرآن مجيد به عمر قسم ياد مى‌كند؛ معلوم است كه قسم به يك چيزى با ارزش ياد مى‌شود و حتى انسان‌ها نيز چنين است؟ به عنوان مثال اگر كسى قسم ياد كند چه مى‌گويد:؟ به لباس‌هاى كهنه‌ام قسم! اگر به لباس‌هاى كهنه خود قسم ياد كند مردم به او مى‌خندند؛ زيرا لباس‌هاى كهنه بى‌ارزش است و كسى به چنين قسم اعتنا نمى‌كند؛ ولى اگر بگويد: به جان بچه‌ام قسم، همه قبول مى‌كنند، چون‌كه مردم مى‌فهمند او بچه خود را دوست دارد و جان بچه نزد او داراى ارزش است. چنين قسمى در بين مردم عقلايى است؛ براى اين‌كه انسان بچه خود را دوست دارد. قسم خوردن به چيزى بسيار مهمى كه داراى ارزش باشد از نظر عقلايى درست و قابل بذيرش است.

فرصت‌ها

«وَ الْعَصْرِ، إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ»

خداوند متعال جل جلاله به وقت، قسم ياد مى‌كند و مى‌خواهد أهميت آن را براى انسان بفهماند. وقت در نزد پروردگار ارزش دارد. قسم‌هاى قرآنى هركدام نكته‌ى دارد كه انسان را متوجه خود مى‌كند. قسم‌هاى قرآن داراى نكته‌هاى است كه از هركدام آن‌ها، صدها نكته‌ى ديگر به‌دست مى‌آيد. يعنى بين قسم و بين مقسّم به، علاقه‌ى وجود دارد. درآيه مباركه فوق، علاقه بسيار واضح و روشن است و