به او زندگانى طيّبه عطا مى‌كنيم. زندگانى طيّيه چيست؟ زندگانى انسان در كره زمين بر دو قسم است كه يكى زندگانى خوب و پر بركت و ديگرى زندگانى پست و ذلت‌بار.

در زندگانى طيّبه، آن‌گونه كه آيه مباركه به آن اشاره دارد. انسان بر اساس ارزش‌هاى اخلاقى و روحانى زندگى خود را استوار مى‌سازد و در همين راستا احتياجات دنيوى خود را نيز در نظر مى‌گيرد. در زندگانى طيّبه انسان نيازهاى زندگانى مادى خود را طبق دستور قرآن كريم، تأمين مى‌كند؛ به‌عبارت روشن‌تر، غرايز سركش و طغيان‌گر خود را مهار و كنترل مى‌نمايد. تمام خواسته‌هاى نفسانى و شهوانى، مربوط به غرايز انسان است؛ وقتى غرايز انسان كنترل شود، تمام نيازها طبق مراد انسان تأمين مى‌شود؛ در اين‌صورت، انسان به گناه و معصيت نيز آلوده نمى‌شود. اگر انسان اين‌گونه زندگانى داشته باشد، واقعاً زندگانى طيّبه است. زندگانى طيبه، داراى خير و بركت زياد است، دين و دنياى انسان در آن سالم مى‌ماند؛ اما زندگانى پست و ذلت بار، همان زندگانى مادى است كه انسان معمولًا به خواسته‌هاى نفسانى و شهوانى خود مى‌انديشد و هرچه غرايز از او مى‌خواهد، همان را انجام مى‌دهد؛ به عبارت ديگر، لجام گسيخته و بى‌بندوبار مى‌شود. هرچه دلش بخواهد همان را انجام مى‌دهد، حتى اگر به گناهان كبيره منجر شود. اين نوع زندگانى در واقع همان زندگانى پست و ذلّت بار است كه شبيه زندگى حيوانات و حتى بدتر از آن است.

قرآن مجيد انسان را از زندگانى مادى منع نمى‌كند؛ بلكه مى‌فرمايد: زندگانى مادى خود را بر اساس معيارهاى دينى استوار سازيد. مسائل اقتصادى از نظر اسلام مهم است و بر همين اساس آن را بسيار واضح مطرح نموده است. انسان مى‌تواند براى تحصيل احتياجات مادى خود برنامه‌ى منظم و دقيق داشته باشد و طبق‌