اكنون از نظر علمى ثابت شده است كه تمام كراتى‌كه در مدار خورشيد مى‌چرخند، هر كدام به‌مدار خودش نيز دور مى‌زند، آن‌ها از نظم خاصى بر خور دار هستند و چنان با نظم دقيق آفريده شده‌اند كه ميلياردها سال است در مدار خود مى‌چرخند و هرگز با هم‌ديگر تصادف نكرده‌اند. خداوندمتعال جل جلاله چنان قدرتى به خورشيد داده است كه مى‌تواند توسط جاذبه و دافعه خود، اين كرات را در همان افلاك و مدار خود، درست نگهدارد و تصادفى هم صورت نگيرد؛ ولى روزى‌كه خدا بخواهد انرژى خورشيد از بين مى‌رود؛ به‌طورى كه خورشيد نه نور دارد و نه حرارت، همه نابود مى‌شود. آنوقت است كه نظام زندگانى به پايان مى‌رسد. اين كار با حكمت خداوند جل جلاله صورت مى‌گيرد و كسى ديگر از آن چيزى نمى‌داند.

طورى‌كه از قرآن مجيد استفاده مى‌شود، قيامت تنها به منظومه شمسى ما مربوط نمى‌شود؛ بلكه ممكن است جاهاى زيادى را شامل شود و به قدر متيقن كهكشان ما را در بر مى‌گيرد؛ اما اين‌كه قيامت همه‌ى كهكشان‌ها را شامل مى‌شود و يا قسمت از آن‌ها را در بر مى‌گيرد؟ بحث دقيق و موشكافانه مى‌خواهد (اگر وارد آن شويم ممكن است براى عده‌اى خسته كننده باشد) به هر صورت تحولاتى كه در نزديكى قيامت در نظام فعلى جهان طبيعت واقع مى‌شود، منحصر به كره زمين و منظومه شمسى ما نمى‌شود؛ بلكه جاهاى ديگر را نيز در بر مى‌گيرد. البته برداشت من اين است كه قيامت تنها مربوط به انسان‌ها نمى‌شود؛ بلكه موجودات ديگر را نيز شامل مى‌شود والله العالم.

همان‌گونه كه قرآن مجيد مى‌فرمايد: «وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا» «فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا»[1] زمانى فرا خواهد رسيد كه كوه‌هاى روى كره زمين، در اثر اين كوبندگى‌

[1] - واقعه/ آيات 5- 6