چيزى امكان ندارد؛ زيرا ما محدود هستيم و فقط در همان محدوده خود مى‌توانيم چيزى را بدانيم و بشناسيم.

بنابراين زمين ممكن است ادراك داشته باشد و هرچه در روى آن اتفاق مى‌افتد، تصوير بردارى كند. وقتى قيامت مى‌شود توسط وحى و يا اشاره خداوند جل جلاله (وحى يعنى اشاره خفى كه به همين اشاره خفى ادراك زمين قوى مى‌شود) تمام گزارش‌هاى خود را به صورت صوتى و تصويرى به نمايش بگذارد. چنين كارى ممكن است؛ زيرا شرايط آن روز با شرايط امروزى كاملا متفاوت خواهد بود. در روز قيامت همه چيز آشكار مى‌شود و همه‌ى اعمال انسان‌ها به نمايش گذاشته مى‌شود. در آن روز اعمال انسان، حركات انسان، گفتار انسان و حتى نيّت‌هاى انسان نيز آشكار مى‌شود. انسان همه چيز خود را مشاهده مى‌كند. عمل‌هاى خوب و بد انسان در حضور خودش به‌نمايش گذاشته مى‌شود. به عبارت ديگر، حجت بر انسان تمام مى‌شود تا زمينه تعلل برايش وجود نداشته باشد.

اين موضوع بسيار مهم است و انسان بايد متوجه اعمال خود باشد؛ كسى فكر نكند كه اين جهان بى‌حساب و بى‌كتاب خلق شده است و هركارى را كه انجام دهد از او پرسيده نمى‌شود. اشتباه است، زمينى كه ما در آن زندگانى مى‌كنيم يك كره خاكى است و ما آن را فاقد ادراك مى پنداريم؛ در حالى‌كه چنين نيست و اين كره‌ى خاكى بسيار پيچيده و منظّم خلق شده و هميشه ناظر بر اعمال انسان‌ها است؛ ولى انسان از همه چيز غفلت دارند، به‌عنوان مثال وقتى يك انسان مى‌خواهد مرتكب گناه شود، سعى مى‌كند در جايى گناه انجام دهد كه كسى اورا نبيند؛ يا ازجايى دزدى كند كه كسى در آن‌جا نباشد؛ اگر انسان متوجه شود كه كسى در آن‌جا است، مرتكب كار خلاف نمى‌شود؛ براى اين‌كه از او مى‌ترسد و يا از او حيا