حديثى وارد شده است كه: «الصلاة اول الوقت رضوا الله و آخره عفوالله»[1] نماز در اول وقت، خشنودى خداوند جل جلاله را به همراه دارد؛ ولى در آخر وقت، عفو خداوند را به‌همراه دارد. مى‌دانيد كه كيفيت نماز فرق مى‌كند! ثواب نماز اول وقت با نماز آخر وقت چه‌قدر متفاوت است.

نماز اول وقت بسيار در نزد خداوند جل جلاله با ارزش است. ابوبصير يكى از شاگردان امام صادق عليه السلام و از جمله‌ى راويان است. او مى‌گويد كه آن‌حضرت عليه السلام رحلت نمود و از دنيا رفت. من بعد از فوت ايشان روزى در منزل آن امام همام رفتم تا به حميده زن مجلّله‌ى آن‌حضرت عليه السلام عرض تعزيت و تسليت نمايم. ابوبصير از چشم نابينا بوده و لابد در حيات امام عليه السلام نيز گاه گاهى به منزل آن‌بزرگوار، رفت و آمد داشته است. ابوبصير مى‌گويد: رفتم و به آن زن محترمه تسليت گفتم، بعد از تسليت، آن مخدره گفت: ابوبصير! مى‌دانى در لحظاتى آخر كه امام عليه السلام از دنيا مى‌رفت چه فرمودند؟ گفتم چه فرمودند؟ گفت: امام حالش خوب نبود، چشمانش بسته بودند و همه منتظر بودند كه اكنون روح مطهر آن‌حضرت از بدنش به ملكوت اعلى پرواز مى‌كند، يك مرتبه امام صادق عليه السلام چشمانش را باز كرد و فرمودند: خويشاوندان و اقارب مرا نزد من حاضر كنيد. ما با سرعت همه را خبر كرديم و نزد امام جمع شدند و همه به طرف آن حضرت عليه السلام نگاه مى‌كردند؛ بعد حضرت امام صادق عليه السلام فرمودند: «لا تنال شفاعتنا لمن استخف بالصلاة[2]» شفاعت ما اهل‌البيت در روز قيامت، به كسانى كه نماز را سبك مى‌شمارند و به نماز أهميت نمى‌دهند نمى‌رسد.

[1] - سنن الدار قطنى/ ج 1، ص 259. دعائم الاسلام/ ج 1، ص 137

[2] - فروع كافى/ ج 3، ص 270