أهمّيت نماز

«وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ»

كسانى‌كه نماز خود را حفظ مى‌كنند.

خداوند متعال جل جلاله آخرين مورد تربيت را بيان مى‌كند و مى‌فرمايد: كسانى‌هستند كه نماز خود را حفظ مى‌كنند. ظاهراً اين آيه مباركه مربوط به نمازهاى پنج‌گانه يوميه است، براى اين‌كه نمازهاى يوميه واجب است و خيلى افراد هستند كه نماز مى‌خوانند؛ ولى نامرتّب مى‌خوانند (يك روز اگر مى‌خوانند، روز ديگر نمى‌خوانند) نماز مغرب و عشا را انجام مى‌دهند و نماز صبح را انجام نمى‌دهند، بعضى از شب‌ها اگر عروسى باشد نماز را رها مى‌كنند، بدون اين‌كه براى انجام آن نا راحت باشند. براى ديدن فيلم هاى جذّاب و مبتذل نماز را به تأخير مى‌اندازند؛ شب تا دير وقت، فلم تماشا مى‌كنند، صبح خواب بر آنان سنگينى مى‌كند و نمازشان ضايع مى‌شود. بعضى‌ها واقعاً براى نماز أهميت قايل نيستند. آيه مباركه مى‌فرمايد: از جمله كسانى كه (هلوع) نيستند آن‌هايى‌اند كه نماز خود را حفظ مى‌كنند؛ يعنى نماز خود را هميشه به‌جا مى‌آورند و هرگز آن را سبك نمى‌شمارند.

معنى ديگرى آيه مباركه اين است؛ كسانى‌كه نماز را در اول وقت مى‌خوانند. متأسفانه در بين مردم رايج است كه نماز را در اول وقت نمى‌خوانند؛ حتى آن‌هايى‌كه بى‌كار هستند. بسيارى از مردم وقت آن را دارند كه نماز را در اول وقت به‌جا آورند؛ ولى متأسفانه كاهلى مى‌كنند و نسبت به نماز اول وقت، بى‌باك هستند و نماز را عمداً تا آن‌جا به تأخير مى‌اندازند كه وقت آن نزديك به اتمام برسد. در