در بعضى روايات وارد شده است كه متكبّرين در روز قيامت به‌شكل مورچه وارد ميدان حساب مى‌شوند. تا اين‌كه در زير پاى مردم لگدمال شوند؛ زيرا آن‌ها در دنيا نسبت به ساير مردم تكبّر و تفخّر داشتند و ديگران را حقير مى‌دانستند. لذا در قيامت مثل مورچه محشور مى‌شوند؛ تا اين‌كه خوب تحقير شوند. هرچند اين روايت سند معتبر ندارد؛ ولى واقعيت روز قيامت چنين است كه هركس با همان هويت دنيايى خود محشور مى‌شود؛ براى اين‌كه آن روز، روز دادرسى و روز محاكمه مجرمين است. واقعيت‌هاى پنهان در آن روز آشكار مى‌شود و هر كس به تناسب اعمال خود پاداش در يافت مى‌كند. يعنى عكس‌العمل دنياى هر انسان، در همان روز مشخص گرديده و به او مى‌رسد.

«وَ لا يَسْئَلُ حَمِيمٌ حَمِيماً»

هيچ دوستى از دوست خود سؤال نمى‌كند و نه به او كمك مى‌تواند.

«يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ»

هم‌ديگر را مى‌بيند؛ ولى كسى به درد ديگرى نمى‌خورد و هيچ دوستى در آن روز، براى صميمى‌ترين دوستان خود، نمى‌تواند كارى را انجام دهد.

در قيامت كسانى‌كه انبياى الهى را در دنيا تكذيب كرده‌اند و به خداى واحد قهار ايمان نياورده‌اند، قيامت را انكار نموده‌اند، عمرشان را به فسق و فجور سپرى كرده‌اند، به علماء و مبلّغين دينى توهين روا داشته‌اند، مؤمنين را مورد مسخره قرار داده‌اند، به نفع خارجى‌ها جاسوسى كرده‌اند، اطفال‌و جوانان مردم را در مدارس از طريق مختلف گمراه نموده‌اند. براى رسيدن به قدرت، آتش نفاق را بين مردم شعله ور ساخته‌اند، مردم را تحت عناوين مختلف از هم دور كرده‌اند، تخم بد بينى و نفاق را ميان آن‌ها كاشته‌اند، بيت المال ملت را به يغما برده‌اند، كم فروشى كرده‌اند و به دين و دنياى مردم خود خيانت نموده‌اند؛ وضعيت بسيار بدى دارند. واى برحال‌