6- اعتقاد وتوجه به معاد و روز مكافات و مجازات، كه از اصول دين است.

قسمت دوم‌

اين قسمت از جانب بنده است:

1- توحيد عبادى‌ (إِيَّاكَ نَعْبُدُ)

2- توحيد فاعلى‌ (وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ)

3- طلب هدايت به راه راست، راه آنانى كه مورد انعام خدا قرار گرفته اند.

4- دورى از راه گمراهان و غضب شدگان‌ «غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَ لَا الضَّالِّينَ»

هدايت بر چند گونه است‌

اول هدايت عقلى:

عقل نظرى خدا دادى إنسان، آدمى را بكليات جهان و مسايل اساسى وكلى فلسفه. و كلام و كائنات آشنا مى‌سازد. و سر مايه علمى و اعتقادى او را فراهم مى دارد. و نيز همين عقل است كه بر حواس پنجگانه نظارت دارد و خطا كارى هاى آنها را اصلاح مى گرداند.

عقل رابطه آدمى را با آفريدگار كهكشانها و آسمانها و عالَم ها و جهانها بر قرار مى‌سازد، عقل نظرى، إنسان را به صفات خداوند و افعال او راهنمايى مى‌دارد.

همين عقل است كه آدمى را بدين خدا و بهشت هدايت مى‌كند جهان بينى عقلى، آدمى را بمقام بلندى مى رساند كه در نتيجه آدمى بمقام بالاتر از مقام فرشتگان عروج مى نمايد.

استعداد عقلى و ظرفيت اهتداى عقلانى إنسان بحدى بالا بود كه بخاطر آن خالق حكيم او را آفريد و همه افساد و تباهى و خونريزى هاى حيوانى او را ناديده گرفت.

و به فرشتگانى كه معترض و يا سؤال كننده از مقام خلافت و نمايندگى الهى آدم در روى زمين بودند فرمود: «إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ» (البقرة: 30) من مى دانم چيزى را كه شما نمى‌دانيد.