4- عمران بن ميثم از امام صادق (عليه السّلام) روايت كرده كه كسى اين آيه را: ... فَإِنَّهُمْ لا يُكَذِّبُونَكَ وَ لكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآياتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ‌[1] بر امير المؤمنين (عليه السّلام) بخواند و حضرت (عليه السّلام) فرمود: آرى، به خدا سوگند كه آن ها پيامبر را به سخت‌ترين گونه تكذيب كردند، ولى جمله: «لا يُكَذِّبُونَكَ» به تشديد نيست بلكه «لا يُكَذِّبُونَكَ» به تخفيف است، يعنى چيز باطلى نياوردند كه بدان وسيله دعوت حق تو را دروغ سازند و از بين ببرند.

5- حمّاد بن عثمان مى‌گويد: نزد امام صادق (عليه السّلام) چنين قرائت كردم: (ذوا عدل‌منكم) حضرت (عليه السّلام) فرمود: بخوان: (ذو عدل) و اين از جاهايى است كه نگارندگان قرآن در آن خطا كردند.[2]

تفسير به راى‌

1- ريان بن الصلت از على بن موسى الرضا (عليه السلام) از پدر بزرگوارش روايت كرده است و او از پدران خود از امير المؤمنين (ع) روايت كرده‌اند كه رسول خدا (ص) فرمود: خداوند جل جلاله فرموده: ايمان به من نياورده است كسى كه كلام مرا براى خود تفسير كند و نشناخته است، مرا كسى كه مرا تشبيه به خلق من كند و بر دين من نيست كسى كه استعمال كند قياس را در دين من.[3]

مخلوق بودن قرآن‌

1- امام دهم به يكى از شيعيان بغداد نوشت: به نام خداى بخشاينده‌ى مهربان، خدا ما را و تو را از فتنه نگهدارد، كه اگر بكند ما راچه نعمت بزرگى است و اگر نكرد هلاكت است، به نظر ما جدال در باره قرآن بدعت است كه پرسنده و پاسخ دهنده در آن شريكند، پرسنده‌

[1] . ولى اينان تنها تو را تكذيب نمى‌كنند بلكه اين ستمگران سخن خدا را انكار مى‌كنند( سوره انعام/ آيه 33).

[2] . الكافي( ط- الإسلامية)؛ ج 8؛ ص 205.

[3] ابن بابويه، محمد بن على، عيون أخبار الرضا عليه السلام- تهران، چاپ: اول، 1378 ق. عيون أخبار الرضا عليه السلام؛ ج 1؛ ص 116.