1-
ابو بصير مىگويد: از يكى از دو امام باقر و صادق عليه السّلام پيرامون تفسير اين
آيه شريفه: ... وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِباً
أَوْ قالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَ لَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ ...[2]
پرسيدم. فرمود: اين آيه در بارهى ابن ابى سرح نازل شد، او همان كسى است كه در روز
فتح مكه، پيامبر اكرم (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) خونش را هدر دانست. او از
كسانى بود كه براى پيامبر اكرم (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) قرآن مىنوشت و
چون خداوند از آسمان نازل مىفرمود: «أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ
حَكِيمٌ» او مىنوشت: «إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ
حَكِيمٌ». پيامبر اكرم (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) به او مىفرمود: اين
را ننويس و همان را بنويس كه نازل شده، درست است كه: «إِنَّ
اللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ»، ولى همان را كه به من نازل شده
بنويس. ابن ابى سرح همان كسى بود كه به منافقان مىگفت: من از پيش خود مانند آنچه
او [پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم] مىآورد مىگويم و او تغييرش نمىدهد
و از اين رو خدا در بارهاش اين آيه را نازل فرمود، محمد بن مسلم مىگويد: از امام
باقر (عليه السّلام) پيرامون تفسير اين آيه شريفه: وَ
قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ ...[3]
پرسيدم. حضرت (عليه السّلام) فرمود: هنوز تأويل اين آيه نيامده. همانا رسول خدا
(صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) از سر نيازى كه خود و اصحابش داشتند [و ناگزير
بودند با مشركان و منحرفان بسازند] به آن ها مهلت داد و روزى كه تأويل اين آيه
برسد، اين مهلت از آن ها پذيرفته نشود، بلكه كشته شوند، تا خداى عزّوجلّ به