اسباب برترى إنسان‌ها در امكانات مادّى و معنوى ربطى به دين و كفر ندارد؛ بلكه تابع علم و توانايى وسلولهاى مغز و رشد روح افراد و شرايط محيط زندگى و تمكن از تعليم و تحصيل و غيره مى‌باشد. بلى آخرت نظام خاص به خود را دارد كه إيمان و عمل صالح درجات آن را شكل مى‌دهند.

فرمانهايى كه حكمت است‌

«وَ قَضى‌ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلًا كَرِيماً» (الإسراء: 23)، و ما بعد آن تا آيه 39)

در 15 آيه خداوند فرمان خود را بيان مى‌كند و در شانزدهمين آيه كه آيه 39 است مى‌فرمايد: «ذلِكَ مِمَّا أَوْحى‌ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ» و سپس تأكيد مى‌فرمايد «وَ لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتُلْقى‌ فِي جَهَنَّمَ مَلُوماً مَدْحُوراً» (الإسراء: 39) اين فرامين و دستورات از حكمت‌هايى است كه پروردگارت به تو وحى نموده و با او معبود ديگر قرار مده كه در جهنم مى‌افتى (انداخته مى شوى) سرزنش شده و رانده شده (از ساحت قرب ما) مى‌گردى‌[1].

مختصرى از مداليل اين 15 آيه كه در اول فرمان ناميده شده و در آخر حكمت گفته شده است:

1- (تنها خدا را پرستش كنيد) و غير او را عبادت نكنيد.

2- به پدر ومادر نيكى نماييد، اگر يكى از آنان و يا هردو به بزرگى (پيرى برسند) به آنان اف مگو (تنفّر خود را از آنان اظهار مكن و با آنان صحبت كريمانه (و با احترام) بنما.

3- بالهاى خود را فروتنانه براى آنان پايين آر و بگو پروردگارا اين دو را رحمت فرما

[1] - اين آيه( آيه 39 اسراء) دليل بر آسمانى بودن قرآن است وگرنه پيامبر چنين خطاب به خودش نمى‌كرد و آيات مشابه در قرآن زياد است.