در قرآن بيان نشده است، مى‌كند و مشهور دانشمندان مسلمان به آن معتقد هستند.[1] و مقتضاى قاعده همين است كه شريعت بر همه حجّت است مگر اينكه دليل قاطعى از عقل و خود دين و يا از نظر علمى بر خلاف اين ظاهر إقامه شود كه ما، در عصر خود چنين دليلى سراغ نداريم و لذا قول سوم را ترجيح مى‌دهيم.

علّامه مجلسى مى‌گويد: سير پيامبر اسلام (ص) از مسجدالحرام به بيت المقدّس و از آنجا به آسمانها به جسد شريف شان از جمله مطالبى است كه آيات و احاديث متواتر شيعه و سنى بر آن دلالت دارد، و اگر بخواهيم اخبارى كه در اين زمينه رسيده جمع كنيم كتاب بزرگى خواهد شد.

و قبل از مجلسى، مفسّر شهير ما، طبرسى در تفسير سوره نجم، مواد جسمانى را ظاهراً از مذاهب مشهور در اخبار ما و مختار اكثر مفسّران مى‌دانسته (بحارالأنوار ج 18/ 288.

2- هدف از اين اسراء

هدف واقعى از اين سفر عرضى و طولى براى ما بطور دقيق معلوم نيست ولى آنچه كه از قرآن بدست مى‌آيد ديدن آيات و آيات بزرگتر خداوند است. شكّى نيست كه اين هدف در زندگانى روحانى و معنوى او و در زندگانى اجتماعى رسالى و پيامبرى او بسيار بسيار سرنوشت ساز بوده‌است.

اوّلًا نفس حركت فوق العاده از مكّه تا بيت المقدّس عقل پيامبر را بوجود خدا و به حقانيت وحى‌كه وسوسه شيطان و يا تخيلات فردى- نيست و إيمان او را در راه حسّ به درجه يقين مى‌رسانيده؛ يقينى كه براى ديگران قابل تصوّر نيست، و بالأخره به رسالت خود به حق اليقين مى‌رسد، تا چه رسد كه نشانه‌هايى كه در اثناى سفر و در خود بيت المقدّس از جانب جبرئيل‌

[1] - مجلسى از ابن شهر آشوب نقل مى‌كند كه اماميه معراج را فقط تا بيت المقدّس قبول كرده. ولى مجلسى حق مى‌گويد كه قول ابن شهر آشوب قابل إعتناء نيست بحارالأنوار، ج 18/ 290.