اما در باره ديدن، مى‌توان گفت كه اين امر امكان ندارد؛ زيرا براى افراد معمولى ديدن، فقط با چشم امكان پذير است و طبيعتاً، جنين نمى‌تواند جايى را ببيند.

توانايى ياد آورى ادراكات قبلى‌

با اين كه جنين توانايى درك برخى مسائل را دارد، ولى توانايى ياد آورى آن چه را كه درك كرده، در سال هاى بعد ندارد.

نويسنده: چنانچه علم و فكر جنين علمى نشده باشند، نظر اول مطابق ظاهر قرآن است و اگر علمى باشد و يا فرضاً روزى علمى‌شود، ظهور آيه را تأويل ميسور مى‌بريم؛ مثلًا آيه را مخصوص به ماقبل ششماه مى‌دانيم يا نفى علم او به معناى اين است كه جنين در شكم مادر ماننديكه شما در حال بزرگى خود علم داريد، علم ندارد و يا نحو اين تأويل ها (دقت كنيد).

كتاب، تبيان هرچيز

«وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً وَ بُشْرى‌ لِلْمُسْلِمِينَ» (النحل: 89)؛ بر تو كتاب نازل كرديم كه بيان گر هرچيز است و هدايت و رحمت و بشارت براى همه مسلمانان مى‌گوييم: قرآن بيانگر هرچيز نيست كه اولًا از نظر عقلى غير ممكن است و ثانياً حس ما گواهى مى دهد كه در قرآن همه چيز نيست. قرآن براى هدايت مردم به سوى احكام تشريعى و رضاى تشريعى به منظور تكامل إنسان است خداوند است كه از تصريح آيات زياد آن پيدا است. بنابراين مراد هرچيزى است كه در همين محدوده كار ساز باشد، اگر يك دكان دار بزاز بگويد هر جنسى كه بخواهى دارم مراد او اين است كه كه هر جنسى از تكه و لباس باب نه هر چيزى از ميوه ها و يا كفشها و همچنين در مورد هر چيزى كه عطّار و يا بقال و يا كفّاش و يا زرگر و يا جواهر فروش و يا پرنده فروش و يا صراف بگويد، و به قانون اصول فقه در برابر وجود قدر متيقّن در مقام تخاطب، به اطلاق لفظ اعتبار نمى‌دهد و به همان‌