طاغوت در قرآن‌

اين كلمه هشت مرتبه در قرآن مجيد آمده است:

1- «فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‌ ..» (البقرة: 256)

2- «وَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ ..» (البقرة: 257)

3- «يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ ..» (النساء: 51)

4- «يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ ..» (النساء: 60)

5- «وَ الَّذِينَ كَفَرُوا يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ ..» (النساء: 76)

6- «وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَى اللَّهِ ..» (الزمر: 17)؛ هر كس در آيات مشتمل بر لفظ طاغوت و طاغون و مشتقات آن در قرآن تدبر كنند، به اين نتيجه خواهد رسيد كه راه طاغوت و طاغون، با راه خدا متقابل است كفر بطاغوت با إيمان بخدا در يك مرتبه است و ظيفه مؤمن كفر به طاغوت است. و ..

واقعاً شايسته است كتابى در توضيح آيات مشتمله بر كلمه طغيان و مشتقات آن و در مصاديق آن براى بيدارى خواص تأليف گردد، تا مؤمنين از صف طاغيان دور شوند. والله ولى التوفيق.

آخرين مسأله‌اى كه با آيه معنونه، در فصل پيشين مربوط مى‌شود، اين است كه: اگر در هر امتى، پيامبر مبعوث شده، بايد بطور مقطوع در همه كشورهاى جهان كه إنسانها وجود داشته‌اند، پيامبرانى آمده باشند؛ در حالى كه تاريخ از آن ساكت است.

انكار نبوتها در غرب، و در خارج شرق ميانه و حتى منحصر بودن تشريع شرايع آسمانى در محدوده‌ى كشورهاى عربى، آسيايى و كمى خارج‌تر از آنان؛ مانند مصر، بخاطر سكوت تاريخ و قرآن، اشتباه است؛ زيرا اين سكوت مذكور، ظنى است كه در مقابل عموم آيه فوق معنونه و غيرآن، قابل إعتماد نيست و جيالوژى حرف اخر خود را نگفته است.