هدايت ناپذير لجباز إشاره؛ بلكه تصريح فرموده است.[1]

به اين آيات توجه كنيد:

1- «يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ» (يس: 30)؛ افسوس بر بندگان كه هيچ رسولى براى آنان نيامد مگر اين كه به او استهزاء و توهين كردند.

2- «إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يُؤْمِنُونَ» (هود: 17)

3- «وَ ما آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِيلٌ» (هود: 40)

4- «وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ» (سبإ: 13)

5- «إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ قَلِيلٌ ما هُمْ ..» (ص: 24)

6- «فَلا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا» (النساء: 155)

شما به آياتى كه لفظ قليل را ذكر كرده، مراجعه كنيد تا بدانيد كه مشتريان إيمان و شكر و افعال خوب همه دسته قليل هستند و بس!

عجب‌

شايد در بيشتر از شصت آيه قرآن مجيد أكثريت مردم به عدم إيمان و عدم علم و عدم ذكر و عدم شكر و به فسق و كفر و جدل و كراهت و جهل و ضلالت و شرك و عدم عقل (تعّقل) و نشيندن و غير آنها محكوم شده‌اند.

و با إطمينان مى‌شود إدعا كرد كه قرآن أكثريت إنسان‌ها را از إستفاده كردن از أديان آسمانى بدور دانسته است. و اين كه مؤمنين و عاملين كم بوده‌اند.

ممكن است بگوييم: بلى تاكنون چنين بوده و آيات قرآن دليل قاطع بر اين مطلب مى‌باشد.

ولى اگر مهدى صاحب زمان- كه أكثر مسلمانها به ظهور و يا آمدن او در آينده معتقدند

[1] - اين تصريح به واقعيت حكايت از قدرت خداوند و استغناى او از إيمان إنسان و همه مخلوقات عاقل دارد. و همه مخلوق او هستند. و لذا براى تشويق مردم به إيمان او هيچ مبالغه اى نفرموده است.