سجده والدين و برادران يوسف‌

سجده كردن براى تعظيم موجودى، عقلًا دلالتى بر خدايى بودن مسجود ندارد، تا مستلزم شرك سجده كننده شود، منتهى تعظيم مخلوقى به سجده كردن براى او شرعاً حرام است.

بلى سجده و ركوع براى فردى يا چيزى بعنوان رَب و پرورنده أشياء موجب شرك مى‌شود.

بنا براين سجده بر دوقسم است:

سجده و هر نوع خضوع ديگرى براى شخصى يا موجودى بعنوان رب موجب شرك بوده و از اكبر گناهان كبيره است؛ بلكه إعتقاد به ربوبيت موجودى غير از ذات مقدس آفريدگار جهان (جلّت عظمته) بدون هيچ خشوع و تعظيم و مبرزى، موجب شرك و خلود معتقد در جنهم است‌[1] و حرمت شديد آن قابليت هيچ إستثنايى را ندارد. «إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ ..» (النساء: 116)

1- تعظيم بهر نوع آن، براى مجرد إحترام والدين و فرد دانشمند يا رئيس كشورى و أمثال اينها با علم به اين كه او مخلوقى است؛ مانند ساير مخلوقات، حرام نيست؛ يعنى دليلى از قرآن و سنت و عقل و اجماع بر آن نداريم.

بلى خصوص سجده بعنوان تعظيم هر چند با إعتقاد به مخلوقيت و عجز مسجود و هر چند با إعتقاد به وحدانيت رب العالمين باشد حرام است.

و لى فعل حرام موجب كفر و شرك نمى‌شود؛ بلكه موجب فسق و سلب عدالت و استحقاق عقاب مى‌شود؛ مانند ارتكاب ساير كباير وترك واجبات و اين حرمت مانند ساير عمومات و مطلقات قابل تخصيص و تقييد مى باشد.

دليل بر حرمت اين سجده: «وَ مِنْ آياتِهِ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ لا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ‌

[1] - اين موضوع، در كتب ديگر نگارنده مورد تحقيق و استدلال قرار گرفته است.