شكل صحيح آن إجتناب مى‌كنند

و نتيجه طبيعى اين بى باكى پليدى و بَد بختى در زندگانى است و چون ترتب مسببات بر أسباب بدون اذن تكوينى خالق كائنات ممكن نيست، خداوند آن را به جعل (و قراردادن) خود نسبت داده است و نيز يك نفر خود كشى مى‌كند ولى نزع روح از بدن، فعل خداست كه أثر را بر أسباب آن مترتب مى گرداند. و أثر مذكور به فاعل سبب نسبت داده مى‌شود.

معناى إستكثار جن و إنس‌

«يا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُمْ مِنَ الْإِنْسِ ..» (الأنعام: 128)؛ ممكن معناى آيه اين باشد كه تعداد جن از تعداد إنسان‌ها بيشتر است، ولى بعضى از مفسرين آيه را اين گونه معنى كرده‌اند كه شما طائفه جن (شياطين) بسيارى از افراد إنسان را گمراه ساختيد.

و أما اين كه در قيامت كدام يك از اين دو نوع از نظر كميت بيشتر اند؟ آيه مباركه متعرض آن نيست. والله العالم.

جن مانند إنسان پيامبرانى داشتند

«يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَ لَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي ..» (الأنعام: 130)؛ از اين آيه به دست مى‌آيد كه پيامبرانى از جن (همانند) پيامبرانى از إنس مبعوث گشته‌اند كه آيات خدا را برساير أفراد جن خوانده‌اند و آنان در روز قيامت به آن اقرار مى‌كنند.

قرآن مى‌گويد: جن و إنس را براى عبادت آفريده‌ام جن مؤمن بهشت مى رود و كافر آنان به دوزخ.

يك مشكل مهم در مأكولات محرمه‌

«قُلْ لا أَجِدُ فِي ما أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّماً عَلى‌ طاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّا أَنْ يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَماً مَسْفُوحاً أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقاً أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ ..» (الأنعام: 145)؛ رسول من بگو در آنچه كه بر من وحى شده نيابيدم حرامى را بر خورنده مگر ميته يا خون ريخته شده يا گوشت خنزير يا