خواندن يهوديان و مسيحيان دارد. افزون بر اين مى‌توان احاديثى مانند «وَ هِىَ مِنهاجُ الأَنبِياءِ»[1] و «لا خَيرَ فى دينٍ لا رُكوعَ فيهِ وَ لا سُجودَ»[2] را ناظر به اين نكته دانست كه همه دين‌هاى توحيدى، صاحب آيين نمازند.

نماز در روزگار آدم عليه السلام‌

آدم عليه السلام به عنوان نخستين انسان و اوّلين پيامبر خدا، از موهبت نماز به عنوان كليد پيوند با خدايش برخوردار بوده است. روايت امام صادق عليه السلام در باره اوقات نماز آدم عليه السلام‌[3] و نيز توبه وى در عصر روز عرفه پس از اقامه نماز عصر،[4] نشان دهنده آن است كه نماز از زمان آدم ابو البشر عليه السلام مطرح بوده است.

نماز در روزگار ادريس عليه السلام‌

ادريس عليه السلام به عنوان سرسلسله عالمان و مدرّسان جهان بشريت، بخشى از دانش‌هاى مورد نياز بشر را بنيان نهاد. او را به عنوان نخستين ستاره‌شناس و نيز مبتكر سال‌شمارى و علم حساب مى‌شناسند[5] و محتمل است كه از

[1]. ر. ك: الخصال: ص 522 ح 11.

[2]. ر. ك: الأمالى، طوسى: ص 504 ح 1106.

[3]. ر. ك: ح 1.

[4]. ر. ك: تفسير القمى: ج 1 ص 44.

[5]. ر. ك: الميزان فى تفسير القرآن: ج 14 ص 65.