ب- آنچه به حرمت فراموش كردن قرآن، اشاره دارد

304. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: آگاه باشيد كه هر كس قرآن را ياد بگيرد و سپس از يادش برود، در روز قيامت، خدا را با دستان بسته ملاقات مى‌كند و خداوند عز و جل به ازاى هر آيه [ى فراموش شده‌] از آن، مارى را بر او مسلّط مى‌گردانَد كه تا آتش [دوزخ‌] همراه او باشد، مگر آن كه خدا او را بيامرزد.[1]

305. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: مزدهاى امّتم [در قيامت‌] حتّى [مزد] خاشاكى كه فردى از مسجد بيرون مى‌برد، به من نمايانده شد. همچنين گناهان امّتم به من نشان داده شد. پس گناهى بزرگ‌تر از اين نديدم كه مردى، سوره‌اى يا آيه‌اى از قرآن را حفظ كرده باشد و سپس آن را فراموش كند.[2]

ج- آنچه به عدم حرمت فراموش كردن قرآن، اشاره دارد

306. الكافى‌- به نقل از سعيد بن عبد اللَّه اعرَج-: از امام صادق عليه السلام در باره مردى پرسيدم كه قرآن مى‌خواند [و حفظ مى‌كند] و سپس فراموش مى‌كند. سپس دو باره آن را مى‌خواند [و حفظ مى‌كند] و باز فراموش مى‌كند. آيا بر او در اين فراموشى، گناهى است؟ فرمود: خير.[3]

[1].

[2].

[3].