فصل چهارم: نام‌گذارى و بيان ويژگى برخى آيات‌

4/ 1 فراگيرترين آيه‌

225. تفسير الطبرى‌- به نقل از ابن سيرين-: على عليه السلام پرسيد: «فراگيرترين آيه قرآن، كدام است؟». هر كس آيه‌اى از قرآن را نام برد: «و هر كس كار بدى كند يا بر خويشتن ستم ورزد، سپس از خدا آمرزش بخواهد، خدا را آمرزنده مهربان خواهد يافت» و مانند اين آيه. على عليه السلام فرمود: «در قرآن، آيه‌اى گسترده‌تر از اين آيه نيست: «اى بندگان من كه بر خويشتن ستم كرده‌ايد!»» تا آخر آيه.[1]

226. امام على عليه السلام: در قرآن، آيه‌اى فراگيرتر از «اى بندگان من كه بر خويشتن ستم كرده‌ايد! ...»، وجود ندارد. گفته شده: اين آيه، در باره وحشى، قاتل حمزه، نازل شد، آن گاه كه خواست اسلام آورد؛ امّا ترسيد كه توبه‌اش پذيرفته نشود و چون اين آيه نازل شد، اسلام آورد. به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله گفته شد: اى پيامبر خدا! اين آيه اختصاص به او دارد يا شامل حالِ همه مسلمانان مى‌شود؟ پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «شامل همه مسلمانان مى‌شود».[2]

[1].

[2].