شدند. چون زمان حركتشان فرا رسيد، مردم با فرماندهان پيامبر خدا صلى الله عليه و آله خداحافظى كردند و بِدرودشان گفتند. عبد اللَّه بن رواحه، هنگام خداحافظى با او، گريه‌اش گرفت. گفتند: چرا گريه مى‌كنى، اى پسر رواحه؟

گفت: به خدا سوگند كه مرا نه علاقه‌اى به دنياست و نه شوقى به شما [كه موجب گريه‌ام شده باشد]؛ بلكه از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه آيه‌اى از كتاب خدا را مى‌خواند كه در آن، از آتش [دوزخ‌]، ياد شده است: «و هيچ يك از شما نيست، مگر به آن وارد مى‌شود.

اين امر، همواره بر پروردگارت، حكمى قطعى است»[1]، و من نمى‌دانم كه پس از وارد شدنم [به آتش‌]، چگونه از آن خارج شوم!

مسلمانان گفتند: خدا يارتان باشد و از شما، دفاع كند و شما را سالم، به سوى ما باز گردانَد.[2]

5/ 4 زيد بن حارثه و انفاق كردن اسب محبوبش در راه خدا

173. تفسير الطبرى‌- به نقل از ايّوب و ديگران-: هنگامى كه آيه: «هر گز به نيكوكارى نرسيد تا

[1]. مريم: آيه 71.

[2].