نام کتاب : گزيده شناخت نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 277
خشنودىاش باشد وا نگذاشت، جز اين كه نشانى آشكار و آيهاى محكم كه
از آن جلوگيرى يا به سوى آن دعوت كند، برايش قرار داد».[1]
ايشان در ادامه، مستند كلام خود را «ما فَرَّطْنا
فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْءٍ»[2] و «تِبْياناً لِكُلِّ شَيْءٍ»[3] قرار داده است.
روايت
حضرت زهرا عليها السلام در خطبه فدكيه با بيانى كوتاه، مؤيد اين حقيقت است:
در
آن، حجّتهاى نورانى خداوند و حرامهاى تعيين شده او، و فضايل فراخواندهاش، و
عامهاى فراگير كفايت كننده او، و رخصتهاى ارزانى شدهاش، و قوانين و احكام واجب
گشتهاش، بيان شدهاند.
از
اين روايات است نقلى از امام رضا عليه السلام كه در آن، قرآن را شامل حلال و حرام
و حدود و احكام و هر آنچه بندگان بدان نياز دارند معرفى مىكند.[5]
پس با توجه به اين روايات، فهميده مىشود كه تفصيل حلال و حرام و حدود و احكام و
به طور كلى آنچه انسان بدان نيازمند است، در قرآن وجود دارد و به فرمايش امام صادق
عليه السلام حتى حكم قضايى مربوط به اختلاف اشخاص.[6]
3.
جامعيت نسبت به ديگر كتب آسمانى
اين
گروه، جامعيت قران را در مقايسه با ديگر متون وحيانى دانسته و در توضيح آن
آوردهاند كه چون ذات خداوند بر قلوب انبيا عليهم السلام تجلى مىكند و اين تجليات
به اعتبار اختلاف قلوب آنها متفاوت اند، و با توجه به اين كه پيامبر اكرم صلى الله
عليه و آله خاتم پيامبران و