نام کتاب : گزيده شناخت نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 176
از تحريف، تحريف معنوى و نقصان در تفسير و بيان آيات قرآن و اختلاف
قرائات است كه ارتباطى با تحريف لفظى ندارد.[1]
در صورتى هم كه نتوان تأويلى درست براى آنها يافت، ناگزير به دليل تعارض با ادلّه
سلامت قرآن از تحريف، ساقط مىشوند.[2]
دو.
اشكال محتوايى
بررسى
متنى روايات مورد ادعاى محدّث نورى نشان مىدهد كه اين روايات نمىتوانند به
صراحت، مدعاى او مبنى بر راهيافت تحريف در قرآن را ثابت كنند. با دستهبندى اين
روايات، بهتر مىتوان به ضعف دلالى آنها پىبرد:
روايات
تفسيرى: شمارى از روايات مورد استناد محدّث نورى،[3]
رواياتى اند كه به عنوان تفسير آيات، به فزونىهايى در لابه لاى آيات ناظرند؛ نظير
روايتِ:
اى
نفس آرام گرفته- به محمد و خاندانش- به سوى پروردگارت برگرد، خشنود- به ولايت- و
مورد خشنودى خداوند- به ثواب- و داخل در بندگان من شو- يعنى محمد و خاندانش- و
وارد بهشت من شو.
[1]. القرآن و روايات
المدرستين: ج 3 ص 222- 223 و 847؛ البيان: ص 229.
[2]. دائرة المعارف قرآن
كريم: ج 6 ص 311- 318 مدخل« تحريفناپذيرى قرآن». نيز، ر. ك: سلامة القرآن من
التحريف: ص 119- 125.