اقسام تحريف‌

تحريف بر دو قسم است: معنوى و لفظى. در تحريف معنوى (تفسير به رأىِ غلط)،[1] محرّف، بدون دخل و تصرف در الفاظ قرآن، آنها را بر اساس آراى شخصى خود و براى تقويت ديدگاه خود تفسير مى‌كند و در حقيقت، نگرش خود را بر قرآن تحميل مى‌كند و معنايى مخالف مراد جدّى خداوند به دست مى‌دهد.

اما تحريف لفظى، به معناى دخل و تصرف در ساختار الفاظ و عبارت‌هاى قرآن است و به سه گونه تقسيم مى‌شود:

1. تحريف از طريق فزونى؛ يعنى محرّف، آيه يا سوره‌اى را از پيش خود ساخته و بر قرآن افزوده باشد.

2. تحريف از طريق كاستى؛ يعنى محرّف، بخشى از كلمات، آيات يا سوره‌هاى قرآن را از آن حذف كرده باشد.[2]

امّا تحريف از طريق تبديل و جايگزينى، مانند تغيير كلمه «أبَوا» به «أتَوا» يا دگرگونى عبارتى به عبارت ديگر و مانند اينها، در واقع، تركيبى از دو گونه كاستى و فزونى است.

3. تحريف از طريق جابه جايى؛ يعنى محرّف، كلمات يا عبارتى را جا به جا نمايد تا معنايى متفاوت از آن بگيرد.

مصونيت قرآن از تحريف‌

احتمال تحريف لفظى در قرآن، از نوع فزونى، به اتفاق همه مسلمانان مردود است؛[3]

[1]. ر. ك: البيان، خويى: ص 197؛ نزاهت قرآن از تحريف: ص 18- 19.

[2]. البيان: ص 200.

[3]. براى تفصيل بيشتر، ر. ك: مجمع البيان: ج 1 ص 14؛ تفسير الصافى: ج 1 ص 36؛ آلاء الرحمن: ص 25؛ صيانةالقرآن من التحريف: ص 18- 19.