6/ 4- 8 ترتيل در قرائت‌

522. المستدرك على الصحيحين‌- به نقل از امّ سلمه-: پيامبر صلى الله عليه و آله در قرائتش، بر سر هر آيه وقف مى‌كرد. مى‌خواند: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ». سپس وقف مى‌كرد و مى‌خواند:

«الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» و سپس وقف مى‌كرد.

523. سنن الدار قطنى‌- به نقل از امّ سلمه-: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هنگامى كه قرائت مى‌كرد، قرائتش را در سر هر آيه قطع مى‌كرد: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌\* الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‌\* الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌\* مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ».

524. سنن الترمذى‌- به نقل از يعلى بن مملك-: از امّ سَلَمه، همسر پيامبر صلى الله عليه و آله در باره قرائت و نماز پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدم. گفت: شما را با نماز او چه كار؟! نماز مى‌خواند و سپس مى‌خوابيد، به همان اندازه كه نماز خوانده بود ... آن گاه قرائت پيامبر را توصيف كرد.

او قرائت پيامبر صلى الله عليه و آله را به وضوح و روشنى حرف حرفش را توصيف مى‌كرد.

525. المعجم الأوسط- به نقل از ابو بكره-: قرائت پيامبر خدا، مد و كشيدن صوت داشت؛ اما غنا و چرخاندن صدا نداشت.

526. امام صادق عليه السلام: براى بنده شايسته است كه وقتى نماز مى‌خواند، در قرائتش ترتيل داشته باشد و هر گاه به آيه‌اى رسيد كه در آن يادكرد بهشت و جهنّم بود، از خداوند، درخواست بهشت كند و از آتش به خدا پناه ببرد و هر گاه به آيه‌ «يا أَيُّهَا النَّاسُ؛ اى مردم» و «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا؛ اى ايمان آوردگان!» رسيد، بگويد: «لبّيك ربّنا؛ پروردگارا! گوش به فرمانم».