459. امام رضا عليه السلام: اگر گفته شود: «چرا در تكبير، دست‌ها بالا آورده مى‌شود؟»، گفته مى‌شود: چون بالا آوردن دست‌ها گونه‌اى دعا، انقطاع و خاكسارى است و خداى عز و جل دوست دارد هنگام ياد او منقطع، خاكسار و خواستار باشيم. و نيز هنگام بالا آوردن دست‌ها، حاضر كردن نيّت است و توجّه دادن دل به آنچه مى‌گويد.

6/ 4: احكام و آداب قرائت‌

6/ 4- 1 رعايت حدّ بلند و آهسته خواندن‌

قرآن‌

«نمازت را به جَهر و اخفات نخوان و ميان اين دو، راهى [ميانه‌] را برگزين».

حديث‌

460. امام صادق عليه السلام‌- در باره سخن خداى عزيز و جليل: «نمازت را به جهر و اخفات نخوان»-:

جَهْر، يعنى بلند كردن صدا و اخفات، يعنى [آن قدر آهسته خواندن كه‌] با گوش‌هايت آن را نشنوى؛ بلكه ميان اين دو حالت بخوان.

461. الكافى‌- به نقل از عبد اللَّه بن سنان-: به امام صادق عليه السلام گفتم: آيا بر امام لازم است كه صداى خود را به نمازگزاران پشت سرش برساند، حتى اگر فراوان باشند؟