1. اين كتاب آسمانى، معجزه جاويد پيامبر خاتم صلى الله عليه و آله و معتبرترين سند رسالت ايشان و بلكه همه انبياى الهى است؛

2. اصلى‌ترين دليل حُجّيت سنّت، قرآن است؛

3. معارفى كه از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و يا اهل بيت ايشان صادر شده‌اند، ريشه در قرآن دارند.[1]

4. قرآن، معيار تشخيص صحت گزارش‌هاى حاكى از سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام است. بر همين اساس، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در حديث متواتر ثقلين، قرآن را بزرگ‌ترين امانت رسالت و «ثقل اكبر» ناميده است.

2. تحريف‌ناپذيرى‌

دومين ويژگى قرآن، آن است كه در طول زمان، دستْ‌خوشِ دگرگونى و تغيير (از قبيل افزودنى يا كاستنى) نشده است. نازل كننده اين كتاب، خود، بدين موضوع، گواهى داده است:

«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ.[2]

ماييم كه ذكر (قرآن) را نازل كرديم و ما نيز نگهبان آن خواهيم بود».

تاريخ مسلمانان و تلاش‌هاى صورت گرفته در حفظ، كتابت و قرائت قرآن كريم و ديگر دلايل مصونيت قرآن از تحريف- كه در اين شناخت‌نامه به تفصيل آمده‌اند-[3] نيز بر اين موضوع، شهادت مى‌دهند.

[1]. ر. ك: دانش‌نامه قرآن و حديث: ج 10 ص 7( فصل چهارم: دانش اهل بيت عليهم السلام/ ويژگى‌هاى علمى اهل بيت عليهم السلام)، ص 39( درهاى علوم اهل بيت عليهم السلام) و ص 75( سرچشمه‌هاى علوم اهل بيت عليهم السلام).

[2]. حجر: آيه 9.

[3]. ر. ك: ص 313( بخش يكم/ فصل چهارم: نگاه داشتن قرآن از تحريف).