دوم. روايات اهل بيت عليهم السلام‌

محدّث نورى از روايات اهل بيت عليهم السلام به عنوان دليلى ديگر بر راهيافت تحريف در قرآن ياد كرده و مجموع اين روايات را[1] به دو دسته عام و خاص تقسيم كرده است.[2] مقصود او از روايات عام آنهاست كه به طور غير صريح به مدّعا ناظرند و در برابر، منظور او از روايات خاص، آنهاست كه به طور صريح و روشن بر تحريف قرآن دلالت دارند.

نقد دليل‌

بايد دانست عموم روايات مورد استناد محدّث نورى، از جهت سندى يا دلالى و يا از هر دو جهت، مخدوش اند. اشكال سندى آنها عدم اعتبار شمارى از منابع مورد استناد و ضعف يا جعل شمارى از روايات مورد استناد است. اشكال دلالى نيز، عدم دلالت روايات بر ادعاى تحريف است كه به بررسى آنها مى‌پردازيم. و اينك توضيح اين سخن:

يك. اشكال سندى‌

محدّث نورى در كتاب خويش حجم نسبتاً وسيعى از روايات را براى تقويت و تأييد شبهه تحريف، ارائه نمود؛ ليكن بسا يك روايت به گونه‌هاى متعدّدى نقل شده است: گاه به صورت مسند و گاه مرسل، از يك يا چند مصدر، با عباراتى همگون يا نقل به معنا، با تقطيع يا بدون آن، و با تكرار در مناسبت‌ها و باب‌هاى متعدّد.[3]

[1]. ر. ك: صيانة القرآن من التحريف: ص 239.

[2]. فصل الخطاب: ص 234 و 250؛ صيانة القرآن من التحريف: ص 239- 240؛ سلامة القرآن من التحريف: ص 116- 117.

[3]. ر. ك: آلاء الرحمن: ج 1 ص 65.