مى‌رسيد و مانند ترتيب آيات در آن اختلاف نبود.[1]

نقد شاهد چهارم‌

تنظيم قرآن در روزگار پيامبر خدا صلى الله عليه و آله تابعى از نزول تدريجى و مستمرّ وحى بوده و از اين رو، چنان طبيعى و با زندگى مسلمانان پيوند خورده و در پيش ديد همگان بود كه نيازى به نقل و تصريح به آن نبوده است. قراين و شواهد نقلى كه پيش‌تر به آنها اشاره شد، گواهِ اين نكته اند.

شاهد پنجم: اختلاف مصاحف صحابه‌

دليل ديگر براى توقيفى نبودن ترتيب سوره‌ها، اختلاف مصاحف صحابه در اين جهت است؛ زيرا اگر نظم سوره‌ها توسط پيامبر صلى الله عليه و آله انجام شده بود قطعاً صحابه با آن مخالفت نمى‌كردند.

نقد شاهد پنجم‌

بيشتر مصاحف صحابه، مجموعه‌هايى حاصل گردآورى شخصى هر يك از صحابه بوده است كه نه لزوماً همه قرآن را در بر داشته و نه همه صاحبانشان ادعاى مطابقت كامل ترتيب آنها را با يك مرجع خاص داشته‌اند. از اين رو، اختلاف آنها امرى طبيعى و مقبول است ولى يكسانىِ ترتيب بسيارى از سوره‌ها در همه آنها مانند ترتيب سور طوال و مئين، نشان‌دهنده ترتيب توقيفى و اتفاقى بيشتر سوره‌ها و نه همه آنها است.[2] تفاوت‌هاى گزارش شده از مصحف امام على عليه السلام نيز در واقع نشان‌دهنده دو سبك تأليف قرآن بر اساس نزول و بر اساس ترتيب كنونى است و نه‌

[1]. الإنتصار للقرآن: ج 1 ص 280-/ 281.

[2]. ر. ك: نصوص فى علوم القرآن: ج 5 ص 4( الفصل الرابع: وصف عام عن مصاحف الصحابه).