بدن، پيامدهايى همچون سستى و ضعف، خواهد داشت. امام كاظم (ع) مى‌فرمايد:

شَعْرُ الْجَسَدِ إِذَا طَالَ قَطَعَ مَاءَ الصُّلْبِ وَ أَرْخَى الْمفَاصِلَ وَ وَرَّثَ الضَّعْف.[1]

موى بدن، آن گاه كه بلند گردد، آب پشت را قطع مى‌كند، مفاصل را سست مى‌نمايد و ضعف [وسستى‌] به بار مى‌آورد.

سه پيامد ياد شده كه هر يك به گونه‌اى، در سيستم بدن، ضعف به بار خواهد آورد، به خاطر بلند گذاشتن موى بدن است. تقابلى منطقى بين موى بلند گذاشتن و برطرف نمودن موهاى زايد بدن، وجود دارد، همان گونه كه از بين بردن موهاى زايد بدن، موجب نشاط مى‌گردد،[2] بلند گذاشتن آن هم باعث سستى مى‌گردد.

ج. خواب طولانى بدون ياد خدا

نياز به خواب، مسئله‌اى غيرقابل انكار است. خواب، توان و نيروى انسان را براى مقابله با مشكلات، افزايش مى‌دهد و انسان را آماده كار و تلاش مضاعف مى‌كند؛ امّا چه خوابى، نشاط را از انسان مى‌گيرد؟!

رسول گرامى اسلام، با دسته‌بندى خواب به سه مرحله، عبور از هر مرحله را برداشتن گامى به سوى نشاط مى‌داند. گِره‌هاى هر مرحله كه توسّط شيطان زده شده است، با ياد خدا و وضو و نماز، باز مى‌شود؛ امّا اگر همين خواب طولانى، اثرى از ياد خدا نداشته باشد، ديگر فرد هنگام‌

[1]. بحار الأنوار، ج 76، ص 91، ح 12.

[2]. امام صادق( ع):« النورة نشرة و طهور للجسد؛ نوره كشيدن( زدودن موهاى زايد بدن)، نشاطآور و مايه پاكى بدن است»( الخصال، ص 611).