مى‌نمود. به گزارش قرآن، در چهار جنگ از جنگ‌هاى صدر اسلام، اين كمك ويژه الهى به يارى مسلمانان آمد و خداى متعال با ايجاد ترس در دل دشمنان، به تقويت روحيه آنها پرداخت. مرتبه اوّل در جنگ «بدر» بود كه خداوند بر اساس وعده خويش، سپاه ترس را يك‌باره و ناگهانى بر قلب دشمن چيره ساخت: (سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ ...)،[1] به گونه‌اى كه ارتش انبوه و نيرومند قريش، روحيه خويش را باخت و گروهى از آنان از درگيرى با مسلمانان وحشت كردند. بى‌ترديد، اين هراس‌افكنى در دل دشمن، از اسباب مهم پيروزىِ سپاه اسلام بود.[2]

مرتبه دوم در نبرد «احُد» اتفاق افتاد. قرآن در بيان نجات معجزه‌گونه مسلمانان پس از شكست آنها در اين جنگ، از افكندن رُعب در دل كافران خبر داده است:

(سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ ....[3]

به زودى در دل‌هاى كسانى كه كفر ورزيده‌اند، بيم خواهيم افكند).

اگر در آن شرايط دشوار، اين هراس بر دل دشمنان افكنده نمى‌شد، آنها به مدينه هجوم مى‌آوردند و نظام اسلامى را با خطرى جدّى رو به رو مى‌كردند؛ ليكن در حالى كه چنين تصميمى داشتند، ناگهان هراس عجيبى در دل‌هايشان افتاد كه باعث شد به صورت لشكرى شكست‌خورده، به مكّه باز گردند.[4] همين امر براى سومين مرتبه، در جنگ با يهوديان «بنى قريظه» باعث تسليم و شكست آنها شد:

(وَ أَنْزَلَ الَّذِينَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ صَياصِيهِمْ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ.[5]

و خداوند، گروهى از اهل كتاب را كه از آنان (مشركان عرب) حمايت كردند، از قلعه‌هاى محكمشان پايين كشيد و در دل‌هايشان رعب افكند).

[1].( به زودى در دل كافران، وحشت خواهم افكند)( سوره انفال، آيه 12).

[2]. تفسير نمونه، ج 7، ص 107.

[3]. سوره آل‌عمران، آيه 151.

[4]. تفسير نمونه، ج 3، ص 125.

[5]. سوره احزاب، آيه 26.