«جزء»، اين معنا را خاطر نشان مى‌سازد كه اين، تنها شتاب‌كنندگان در كفر نيستند كه به خدا ضرر نمى‌رسانند؛ بلكه اگر جنّ و انس كافر شوند، بر دامن كبريايى او گردى نمى‌نشيند.

(إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيْمانِ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ.[1]

كسانى كه ايمان را دادند و كفر را خريدارى كردند، هرگز به خدا زيانى نمى‌رسانند و براى آنها، مجازات دردناكى است!).

همين تعبير در مورد كسانى كه كافر شدند و راه خدا را سد كردند و با پيامبر خدا ستيز نمودند نيز وارد شده است و آنان را از اين كه بخواهند با اين اعمال، زيانى به خدا برسانند، مأيوس نموده است.[2] چنانچه در جاى ديگر ارتداد و واپسگرايى عدّه‌اى پس از رحلت يا شهادت پيامبر (ص) را مانع از زيان رساندن به خدا بيان داشته است.[3] ضرر نرسيدن به خدا در صورت روى‌گردانى مردم، از زبان هود (ع) خطاب به قومش كه از دعوت او روى‌گردان شده بودند نيز با تعبير «لا تَضُرُّونَهُ شَيْئاً» بيان شده است.[4] شبيه اين عبارت با تعبير «لا تَضُرُّوهُ شَيْئاً» در آيه 39 سوره توبه، خطاب به امتناع‌كنندگان از جهاد، بيان شده است.[5]

در تمامى آيات يادشده، اين نكته بيان شده است كه خداوند علاوه بر تقويت روحى پيامبر (ص) موجبات تضعيف اين افراد را نيز مهيّا كرده است كه به همين جهت، با تقويت‌هايى كه از طريق تضعيف دشمن حاصل مى‌شوند نيز مناسبت دارند. امّا دليل اين امر كه چرا كفر و گم‌راهى مردم، به خدا ضررى نمى‌رساند، طبق آيه زير «مالكيت على الإطلاق» خداى تعالى خواهد بود:

[1]. سوره آل عمران، آيه 177.

[2].( إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ شَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدى‌ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً وَ سَيُحْبِطُ أَعْمالَهُمْ‌)( سوره محمد، آيه 32).

[3].( وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى‌ أَعْقابِكُمْ وَ مَنْ يَنْقَلِبْ عَلى‌ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئاً وَ سَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ‌)( سوره آل عمران، آيه 144).

[4].( فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ وَ يَسْتَخْلِفُ رَبِّي قَوْماً غَيْرَكُمْ وَ لا تَضُرُّونَهُ شَيْئاً إِنَّ رَبِّي عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ حَفِيظٌ)( سوره هود، آيه 57).

[5].( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ما لَكُمْ إِذا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَ رَضِيتُمْ بِالْحَياةِ الدُّنْيا مِنَ الْآخِرَةِ فَما مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ\* إِلَّا تَنْفِرُوا يُعَذِّبْكُمْ عَذاباً أَلِيماً وَ يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ وَ لا تَضُرُّوهُ شَيْئاً وَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ)( سوره توبه، آيه 38 و 39).