اين يارى در قالب ابطال كيد حيله‌گران در آيه سى اين سوره خطاب به پيامبر (ص) مورد يادآورى قرار گرفته است.

(وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماكِرِينَ.[1]

و [ياد كن‌] هنگامى را كه كافران در باره تو نيرنگ مى‌كردند تا تو را به زندان بيفكنند، يا بكُشند يا [از مكّه‌] اخراج كنند، و نيرنگ مى‌زدند، و خدا تدبير مى‌كرد، و خدا بهترين تدبيركنندگان است).

در صورت عطف‌[2] اين آيه به آيه 26، اين نكته قابل برداشت است كه خداوند با يادآورى نافرجام ساختن مكر و توطئه كافران عليه پيامبر (ص) به وسيله مكر خويش در زمان گذشته، به توانمندى ايشان در موقعيت كنونى كمك نموده است. موقعيتى كه با توجّه به شأن نزولى كه ذيل آيه 27 نقل شده است، موجب بروز مشكلاتى براى ايشان شده بود و آن خيانتى بود كه يكى از مسلمانان مرتكب شد و اسرار نظامى را فاش نمود كه البته با خبر دادن جبرئيل (ع) و نزول آن آيه، برطرف گرديد.[3]

اين‌ها نمونه‌هايى از مصاديق كمك و يارى خدا به بندگانش بود كه يادآورى آنها موجب افزايش توان افراد در موقعيّت‌هاى دشوار كنونى و كاهش نگرانى آنها شد. اين مصاديق، قابليت تعميم دارد و غير از آنچه در اين آيات بيان شد، هر چيزى كه از جمله يارى و كمك الهى محسوب شود، مى‌تواند يادآورى آن از عوامل توان‌افزا به شمار آيد.

ناگفته نماند كه هر يك از اين كمك‌ها در هنگام وقوع، خود عاملى براى تقويت افراد بوده است كه در زمان‌هاى بعد يادآورى آنها موجب تقويت شده است. مثلًا

[1]. سوره انفال، آيه 30.

[2]. التحرير و التنوير، ج 9، ص 81.

[3]. ر. ك: ترجمه مجمع البيان، ج 10، ص 197.