آشكار است، و اسرار پنهانى و فرجام كار همه كس را مى‌داند و آگاه است كه تو هر رنجى ببرى و هر معجزه‌اى بنمايى، گروهى هرگز ايمان نخواهند آورد و سرانجام، مستوجب آتش خواهند شد.

برخى افراد چنان در گم‌راهى فرو رفته و در گناهان غرق شده‌اند كه ديگر پند دادن و ندادن به آنان يكسان است.[1] لذا بالاترين آفريده خدا يعنى پيامبر اكرم (ص) هم نمى‌تواند آنان را نجات دهد:

(أَ فَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذابِ أَ فَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِي النَّارِ.[2]

آيا تو مى‌توانى كسى را كه فرمان عذاب الهى در باره او قطعى و محقّق شده نجات دهى؟ آيا مى‌توانى كسى را كه در درون آتش است، بر گيرى و بيرون آورى؟!).

پس ديگر به هدايت و ايمان آوردن آنها اميدوار مباش! و بدان كه حتّى دلسوزى‌ها و تلاش‌هاى تو نيز آنها را از عذاب، نجات نخواهد داد. و براى قطع اميد هرچه بيشتر پيامبر (ص) از هدايت برخى افراد، در آيه ديگر گم‌راهان را به مردگان و افراد ناشنوايى تشبيه كرده است كه هيچ صدايى را نمى‌شنوند و همراه با تأكيد، خطاب به پيامبر (ص) مى‌فرمايد:

(إِنَّكَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتى‌ وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ.[3]

تو نمى‌توانى سخنت را به گوش مردگان برسانى، و نمى‌توانى ناشنوايان را هنگامى كه روى بر مى‌گردانند و پشت مى‌كنند، متوجّه سخنان خود سازى!).

شبيه اين معنا در آيات ديگرى از قرآن مجيد نيز آمده است كه افراد لجوج و هدايت‌ناپذير، و هواپرستانِ بى‌بصيرت و غرق گناه، به كَران و كوران، و گاه به مردگان، تشبيه شده‌اند.[4]

[1].( إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا يُؤْمِنُونَ‌)( سوره بقره، آيه 6). نيز، ر. ك: سوره شعرا، آيه 136؛ سوره يس، آيه 10).

[2]. سوره زمر، آيه 19.

[3]. سوره نمل، آيه 80؛ نيز ر. ك: سوره روم، آيه 52.

[4]. ر. ك: سوره فاطر، آيه 22؛ سوره روم، آيه 52؛ سوره جاثيه، آيه 23؛ سوره زخرف، آيه 40؛ سوره يونس، آيه 42 و 43.