نام کتاب : روش شناسى علم كلام، اصول استنباط و دفاع در عقايد نویسنده : برنجكار، رضا جلد : 1 صفحه : 43
فصل اوّل: روش نقلى
مقدمه
همان
گونه كه در مباحث مقدماتى اشاره شد، منظور از نقل، آيات قرآن كريم و احاديث[1]
است. قرآن منبع وحيانى الهى و احاديث تبيين كننده آيات قرآن هستند. به همين خاطر
كاملًا روشن است كه متكلّم در مقام استنباط، بايد به قرآن و روايات مراجعه كند.
با
نگاهى هرچند كوتاه به متون اسلامى درمىيابيم كه وحى در هدايت انسان نقشى بىبديل
دارد. قرآن مجيد در معرفى خويش، به صراحت خود را هدايتكننده مردم[2]،
راهبر مؤمنان و هدايتگر نيكوكاران[3]، رهايىبخش انسان از تاريكى به
نور[4] و برطرفكننده اختلافها
مىداند.[5] كتابى كه از اوصافش «برهان»،
«نور»، «حكمت»، و «ذكر» بوده و «تبيان هر چيز» است.[6]
[1]. در اين كتاب مقصود از
حديث، سنت، يعنى قول، فعل و تقرير معصوم است.