رفتند. اگرچه اين ماجرا افسانه است، تأثير نرمى و مدارا در موفقيت را به‌خوبى نشان مى‌دهد. مثالى ديگر نيز در اين زمينه داريم.

شتر رميده‌

تصور كنيد فردى مركبش رميده و پا به فرار گذاشته است. مردم براى كمك به اين شخص، همه با هياهو و غوغا در پى آن مركب مى‌دوند تا به خيال خود، او را بگيرند و براى صاحبش بياورند. روشن است كه حركت چند نفر و هجوم آن‌ها به حيوان فرارى، او را بيشتر گريزپا مى‌كند و موجب رميدگى بيشتر او مى‌شود و روشن‌تر آنكه هيچ‌گاه انسان به مركبى كه از وحشت و بيم از چيزى رميده و اكنون وحشت و هراسش بيشتر شده است، نمى‌رسد و بيهوده مى‌دود. حتى شايد مركب چنان بدود كه ديگر دست كسى به او نرسد. در اين فضا، صاحب مركب فرياد مى‌زند كه كسى به ميان نيايد كه من خود مى‌دانم چگونه مركب فرارى‌ام را بازگردانم. او همه را عقب مى‌زند و سعى مى‌كند فريادها و هياهوى آن‌ها را بخواباند تا ترس و وحشت مركب كم شود و آنگاه دسته‌اى علف خوشمزه به دست مى‌گيرد و نرم‌نرم با سخن آرام، به سوى حيوان مى‌رود و كم‌كم او را آرام مى‌كند.

نرمى و مدارا همه جا به كار مى‌آيد و با چيزى همراه نمى‌شود، جز آنكه آن را زيبا مى‌كند و مى‌آرايد. بياييد همه با هم پا در راه پيامبر (ص) بگذاريم و نرمى او را سرمشق خود كنيم و مانند موسى و هارون (عليهماالسلام)، با دشمنان خود نيز نرم سخن بگوييم؛ چه رسد به دوستان و همسايگان و نزديكان. كافى است چند روز تجربه كنيم، آنگاه ديگر هيچ‌گاه نرمى و مدارا را كنار نخواهيم نهاد و هميشه دوستان صميمى را در كنار خود خواهيم داشت. به گفته صائب: