6. عفو و گذشت‌

(وَ جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها فَمَنْ عَفا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ)[1]

«و مجازات هر بدى‌اى، بدى‌اى است همانند آن. پس اگر كسى عفو و اصلاح نمايد، پاداش او بر عهده خداست. حقّا كه او ستمكاران را دوست ندارد».

(فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ)[2]

«پس به نحوى نيكو گذشت كن».

سراى اصطكاك‌

دنياى ما دنياى اصطكاك و تضاد، و جهان مادّه، لبريز از رقابت و درگيرى است. اين حقيقتِ قابل مشاهده، تأثير گسترده‌اى در روابط اجتماعى انسان‌ها دارد و ازاين‌رو مى‌توان ادعا كرد كه علت قطع روابط اجتماعى، خطاهاى يك يا هر دو سوى رابطه هنگام رقابت يا درگيرى‌هاى كارى و شغلى است. گاه حسادت كسى گل مى‌كند و با ما

[1]. شورا: 40.

[2]. حجر: 85.