متعال، خود بدين امر گواهى داده و فرموده است:

«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ‌.

ما ذكر را فرو فرستاديم، و ما نگه‌دارنده آن هستيم»[1].

تاريخ مسلمانان و تلاش‌هاى انجام شده در حفظ، كتابت، قرائت و ديگر دلايلى كه به تفصيل در شناخت‌نامه قرآن آورده‌ايم نيز بر اين امر شهادت مى‌دهد.

3. جامعيت‌

قرآن در حوزه رسالت خود، جامع است و از بيان چيزى كه در هدايت انسان نقش دارد، فرو گذار نكرده است:

«تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ

. بيانگر هر چيزى است»[2].

گذشته از آيات قرآنى، پيامبر صلى الله عليه و آله و اوصياى ايشان نيز بر اين مطلب، شهادت داده‌اند.

بزرگ‌ترين قرآن‌شناس، يعنى پيامبر صلى الله عليه و آله- كه آورنده قرآن است-، در باره جامعيت اين كتاب آسمانى، چنين مى‌فرمايد:

و هو كتابُ تَفصيلٍ و بَيانٍ و تَحصيلٍ، هُو الفَصلُ ليسَ بالهَزلِ، و لَهُ ظَهرٌ و بَطنٌ، فظاهِرُهُ حُكمُ اللَّهِ و باطِنُهُ عِلمُ اللَّهِ تعالى‌، فظاهِرُهُ وَثيقٌ، و باطِنُهُ عَميقٌ، لَهُ تُخومٌ، و على‌ تُخومِهِ تُخومٌ، لا تُحصى‌ عَجائبُهُ و لا تُبلى‌ غرائبُهُ، فيهِ مَصابيحُ الهُدى‌ و مَنارُ الحِكمَةِ، و

[1]. حجر: آيه 9.

[2]. نحل: آيه 89.