ويژگى است كه اساس جايگاه اين كتاب را تشكيل مى‌دهد. البته مى‌توان به موارد ديگرى نيز اشاره كرد؛ ولى امّهات و اصول آن همين موارد است:

1. اصالت‌

قرآن كريم، اصلى‌ترين منبع دينى و سرچشمه اصيل معارف اعتقادى، اخلاقى و عملى اسلام است؛ زيرا:

1. اين كتاب آسمانى، معجزه جاويد پيامبر خاتم صلى الله عليه و آله و معتبرترين سند رسالت ايشان، بلكه همه انبياى الهى است؛

2. اصلى‌ترين ادلّه حجّيت سنت، قرآن است؛

3. معارفى كه از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و يا اهل بيت ايشان صادر شده، ريشه در قرآن دارند؛[1] 4. قرآن، معيار تشخيص صحّت گزارش‌هاى حاكى از سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام است.

بدين‌سان، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در حديث متواتر «ثقلين»، قرآن را بزرگ‌ترين امانتِ رسالت و «ثقل اكبر» ناميد.

2. تحريف‌ناپذيرى‌

دومين ويژگى اين كتاب، آن است كه در طول زمان، دست‌خوش دگرگونى و تغيير (از قبيل افزودن يا كاستن) نشده است.[2] خداوند

[1]. ر. ك: الكافى: ج 1 ص 59( باب الرد الى الكتاب و السنّة). نيز، ر. ك: المسائل السروية، شيخ مفيد: ص 78.

[2]. ر. ك: شناخت‌نامه قرآن: ج 1( بخش يكم/ فصل چهارم: نگاه داشتن قرآن از تحريف).