كردن امّت اسلامى با تفسير قرآن انجام دادند، آموزش روش تفسير اين كتاب آسمانى و تربيت مفسّر بود. پيش از هرگونه توضيح در اين باره، توجّه به دو نكته ضرورى است:

يك. در ره‌نمودهاى خاندان رسالت، چيزى به عنوان «آموزش روش تفسير قرآن» ديده نمى‌شود. بنا بر اين، آنچه به عنوان «روش تفسير اهل بيت عليهم السلام» از آن ياد مى‌كنيم، تنها استنباط ما از مجموعه روايات تفسيرى است.

دو. پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام براى فهم معارف قرآن، و تفسير و تبيين آن براى ديگران، نيازى به مقدّمات علمى و تلاش ذهنى نداشتند؛ زيرا اتّصال آنها به مبدأ وحى و الهام، ايشان را از هر منبع معرفتى ديگر، بى‌نياز مى‌كرد. بنا بر اين، استناد پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام در تفسير اين كتاب آسمانى به مبانى، اصول، قواعد و روش فهم كلام خدا، در واقع، آموزش روش تفسير قرآن است.

پيش‌نيازهاى تفسير قرآن‌

مقتضاى تأمّل در روايات تفسيرى و ره‌نمودهاى تفسيرى پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام اين است كه: تفسير قرآن، نيازمندِ امورى است كه بدون فراهم آمدن آنها، مفسّر نمى‌تواند به فهم صحيح كلام خداوند متعال دست يابد. اين امور، عبارت اند از:

الف- مقدّمات تدبّر در قرآن‌

منظور از مقدّمات تدبّر در قرآن، همه امورى است كه ذهن را